CFOG

Wyspa Uhao usytuowana jest w południowo-wschodniej części archipelagu hawajskiego na Oceanie Spokojnym.

Po zakończeniu drugiej wojny światowej Stany Zjednoczone podpisały z Japonią pakt o nieagresji i współpracy handlowej, w treści którego znalazł się między innymi punkt o likwidacji militarnej roli portu i wycofanie z archipelagu amerykańskiej Floty Pacyfiku. Od tego czasu na wyspie intensywnie rozwijać się zaczęła turystyka, która odtąd stanowiła główną gałąź lokalnej gospodarki.

W latach 60-tych na wyspie wykształcać się zaczęły elity oligarchów, którzy pod przykrywką legalnej działalności hotelowo-turystycznej i rozrywkowej od początku lat 70-tych zaczęli zbijać fortuny na handlu narkotykami. Wkrótce, w oparciu o tani poradziecki sprzęt, ochotników i najemników, zaczęli formować i finansować prywatną armię, której rolą było przede wszystkim zabezpieczanie prowadzonych przez nich interesów.

W połowie lat 80-tych doszło do poważnych nieporozumień między oligarchami, co skrupulatnie wykorzystał stojący na czele armii pułkownik Samuel Ramirez.

Do przewrotu wojskowego doszło w roku 1989. Oczy świata zwrócone były wtedy na coraz bliższy upadek ZSRR i nikogo nie interesował lokalny konflikt na wyspie, która dawno już straciła strategiczny charakter. Niektóre mocarstwa ograniczyły się do wysłania not protestacyjnych, inne w ogóle nie zareagowały.

Kłopoty na szerszą skalę zaczęły się na początku lat 90-tych, kiedy junta wojskowa pod wodzą Ramireza przeobraziła Uhao w państwo policyjne i represje wobec cywilnej ludności stały się chlebem powszednim. Ponieważ znaczna część rdzennej ludności miała korzenie amerykańskie, USA zaczęły się bacznie przyglądać wypadkom na wyspie.

Przychody z turystyki, która była wcześniej kołem zamachowym gospodarki w tej części Hawajów, spadły niemal do zera. Zasoby finansowe, które pozostały po wymordowanych wcześniej oligarchach, szybko zaczęły się kurczyć. Cywile, przy organizacyjnym i finansowym udziale USA zaczęli masowo opuszczać wyspę, a tym, którzy pozostali, wojsko stworzyło piekło na ziemi - kradnąc, rabując i paląc całe wioski. Wstrząsające relacje uchodźców o nagminnym łamaniu praw człowieka i ludobójstwie przesądziły sprawę - rząd Stanów Zjednoczonych podjął decyzję o zbrojnej interwencji.

Jest rok 2003. Decyzja o interwencji pojawia się niespodziewanie, a druga wojna w Iraku nie pozwala Amerykanom na zaangażowanie pełnego potencjału sił do działań na obszarze Uhao. Nie ma zresztą takiej potrzeby - wyspa nie jest duża, a konflikt także ze względu na zaangażowane siły pozostaje konfliktem lokalnym. Na miejsce wysłany zostaje batalion piechoty morskiej, któremu wedle danych wywiadowczych przeciwstawią się znacznie liczniejsze, lecz słabo uzbrojone i źle przygotowane do wojny siły SLA.

Wróg nie brał dotąd udziału w prawdziwej wojnie, jego doświadczenie "bojowe" ogranicza się do działań wymierzonych w ludność cywilną oraz kilku operacji, których celem było zduszenie w zarodku rodzących się ognisk ruchu oporu. Wedle zgromadzonych przez Pentagon danych w sumie siłom inwazyjnym opierać się może nie więcej, niż pięć-sześć pułków piechoty, dwie brygady zmechanizowane lub pancerne i jeden oddział sił specjalnych. Siły powietrzne i marynarka Uhao są w powijakach, w praktyce nie istnieją, nie odegrają więc w konflikcie żadnej istotnej roli.

Uhao wzorowana jest na wyspie istniejącej w archipelagu Hawajów w rzeczywistości, noszącej nazwę Oahu (http://pl.wikipedia.org/wiki/Oahu). Sama nazwa mówi pewnie niewiele - warto więc dodać, że to właśnie na tej wyspie mieści się od 1901 roku baza Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, której port znany jest skądinąd pod nazwą Pearl Harbor...

- Rick Random (First Sergeant) - do stopnia Master Gunnery Sergeant
- John Coleman (Private First Class) - do stopnia Lance Corporal
- Paul Gross (Private) - do stopnia Private First Class
- John Bean (Private) - do stopnia Private First Class

- Jack Sellonski
- Maxim Kazinsky
- Wiesław Forrestalski
- Eugeniusz Algrabski

Wstrząsające wieści z frontu Uhao przynosi najnowsze wydanie nieco-dziennika. Kto jeszcze nie widział, niech pędzi do kiosku!